Wystąpiłem z pozwem (post. nakazowe) przeciwko dłużnikowi. Sąd wydał nakaz zapłaty z weksla. Miałem informację, że klient ma problemy z płynnością, coś mu z działanością nie wychodziło, więc zależało mi na czasie. Kwota była spora, więc szybko zgłosiłem się do komornika celem przeprowadzenia postępowania

Wniosek o zabezpieczenie alimentów Sprawa o alimenty na dziecko jest jedną z najpopularniejszych, które trafiają do polskich sądów po rozstaniu rodziców małoletniego dziecka. Pisząc pozew o alimenty, wnosimy o zasądzenie od pozwanego (najczęściej ojca/matki dziecka) określonej kwoty na rzecz małoletniego powoda. W pozwie o alimenty warto również zawrzeć tak zwany wniosek o zabezpieczenie alimentów. W dzisiejszym artykule wyjaśniam, dlaczego warto złożyć taki wniosek i co dzięki temu można uzyskać. Wniosek o zabezpieczenie alimentów Czas rozpoznawania spraw w polskich sądach jest bardzo długi. Od momentu, w którym pozew o alimentywpływa do sądu, do momentu wydania przez sąd wyroku, mija zazwyczaj kilka do kilkunastu miesięcy. Wniosek o zabezpieczenie alimentów, zawarty najlepiej już w pozwie o alimenty, pozwala uzyskać określoną kwotę alimentów na czas trwania postępowania. Jeżeli zatem wnosimy pozew o alimenty wraz z wnioskiem o zabezpieczenie powództwa, wówczas sąd w pierwszej kolejności zajmie się rozpoznaniem wniosku o zabezpieczenie. Będzie tak właśnie po to, żeby uprawniony do alimentów (najczęściej dziecko) miał prawo do alimentów zanim jeszcze zapadnie ostateczny wyrok sądu. Jak napisać wniosek o zabezpieczenie alimentów Wniosek o zabezpieczenie może być zawarty w piśmie wszczynającym – czyli w pozwie. Może on też zostać zgłoszony na późniejszym etapie postępowania. Wniosek o zabezpieczenie alimentów może być fizycznie osobnym wnioskiem (osobnym pismem). Może być też częścią pisma „merytorycznego” składanego w sprawie (pierwszego lub następnego). Wniosek o zabezpieczenie alimentów musi spełniać wymogi każdego pisma procesowego, które składane jest w sprawie cywilnej. A zatem, wniosek musi zawierać: oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imiona i nazwiska lub nazwy stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, oznaczenie rodzaju pisma, osnowę wniosku lub oświadczenia – czyli innymi słowy: treść pisma, treść żądania, w przypadku gdy jest to konieczne do rozstrzygnięcia co do wniosku lub oświadczenia – wskazanie faktów, na których strona opiera swój wniosek lub oświadczenie, oraz wskazanie dowodu na wykazanie każdego z tych faktów; podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika; wymienienie załączników i fizyczne dołączenie ich do pisma. Załóżmy, że dochodzimy alimentów od pozwanego Jacka Kowalskiego. Jacek Kowalski jest ojcem Adama Kowalskiego. Małoletni Adam jest wychowywany przez matkę i tylko ona pokrywa koszty związane z utrzymaniem syna. Zawierając wniosek o zabezpieczenie alimentów w pozwie, napiszemy więc: „Wnoszę o zasądzenie od pozwanego Jacka Kowalskiego na rzecz małoletniego powoda Adama Kowalskiego na czas trwania postępowania alimentów w wysokości złotych miesięcznie (słownie: jeden tysiąc złotych 0/100), przy czym alimenty będą płatne z góry, do dnia 10-tego każdego miesiąca, do rąk matki małoletniego – Anny Kowalskiej, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat”. Opłata od wniosku o zabezpieczenie alimentów Oczywistym jest, że wniosek o zabezpieczenie alimentów będzie składała ta strona postępowania, której alimenty się należą. Jest to zatem osoba uprawniona do alimentów. Taka osoba, zgodnie z treścią artykułu 96 ust. 1 punkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nie mają obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych oraz strona pozwana w sprawie o obniżenie alimentów. Termin rozpoznania wniosku o zabezpieczenie alimentów Zgodnie z treścią artykułu 737 Kodeksu postępowania cywilnego, wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia od dnia jego wpływu do sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Jeżeli ustawa przewiduje rozpoznanie wniosku na rozprawie, należy ją wyznaczyć tak, aby rozprawa mogła odbyć się w terminie miesięcznym od dnia wpływu wniosku. Tyle teoria, jednak w praktyce wygląda to nieco inaczej. Faktem jest, że sąd orzekający w sprawie na pewno rozpozna wniosek o zabezpieczenie alimentów przed ostatecznym rozstrzygnięciem sprawy. Najczęściej jednak następuje to po upływie miesiąca lub nawet dłużej licząc od wpływu pozwu lub dalszego pisma zawierającego wniosek o zabezpieczenie alimentów do sądu. Skąd strona wie, że wniosek o zabezpieczenie został rozpoznany przez sąd? Artykuł 753 §2 Kodeksu postępowania cywilnego mówi jasno, że sąd z urzędu doręcza stronom odpis postanowienia o zabezpieczeniu. Sąd więc „sam z siebie”, bez żadnego wniosku jednej czy drugiej strony, wyśle swoją decyzję pocztą do każdej ze strony. Należy pamiętać, że będzie tak niezależnie od tego, czy sąd wniosek o zabezpieczenie alimentów uwzględnia czy też go nie uwzględnia (czyli oddala wniosek). Zażalenie na postanowienie w przedmiocie wniosku o zabezpieczenie alimentów Tak jak już wskazałam powyżej, sąd z urzędu doręcza odpis (czyli innymi słowy – kopię, egzemplarz) swojej decyzji co do wniosku o zabezpieczenie alimentów stronom. Jest to jednak sama decyzja, bez żadnego pisemnego uzasadnienia. Strony mają prawo odwołać się od decyzji sądu wnosząc pismo, które nazywamy zażaleniem. Powód w sprawie o alimenty (najczęściej dziecko) będzie chciało zaskarżać decyzję sądu najpewniej wtedy, gdy zabezpieczone alimenty będą za niskie. Pozwany zaś będzie pewnie chciał zaskarżyć decyzję sądu gdy uzna, że zabezpieczone alimenty są za wysokie. Punktem wyjścia do ewentualnego zaskarżenia postanowienia zabezpieczającego jest wystąpienie do sądu z pisemnym wnioskiem o uzasadnienie wydanego postanowienia zabezpieczającego. Po sporządzeniu i doręczeniu przez sąd pisemnego uzasadnienia, mamy 7 dni na wniesienie zażalenia. Wniosek o zabezpieczenie alimentów – adwokat rodzinny W sprawach takich jak alimenty, ważne jest przygotowanie całego postępowania (a w szczególności zgromadzenie właściwych i wartościowych dowodów) jeszcze przed napisaniem i złożeniem w sądzie pozwu o alimenty. Trzeba też wiedzieć, jak reagować na stanowisko drugiej strony. Pozwany lub pozwana najpewniej po otrzymaniu pozwu o alimenty będą chcieli uniknąć płacenia alimentów na dziecko. Z tych powodów w sprawie o alimenty warto skorzystać z pomocy doświadczonego adwokata. Na poradę w sprawie o alimenty umówisz się tutaj. Jeżeli wolisz kontakty pisemny – opisz swoją sprawę w formularzu kontaktowym, wówczas to ja skontaktuję się z Tobą 🙂

Sąd Okręgowy w Toruniu zwrócił się do Sądu Najwyższego o rozstrzygnięcie: „1. Czy wniosek pełnomocnika z urzędu o zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie postępowania zawiera implicite żądanie zasądzenia tych kosztów od strony przeciwnej przegrywającej sprawę, czy

Tytuł: Sąd Apelacyjny we Wrocławiu z 2013-09-05 Data orzeczenia: 5 września 2013 Data publikacji: 27 czerwca 2018 Data uprawomocnienia: 5 września 2013 Sąd: Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział: I Wydział Cywilny Przewodniczący: Adam Jewgraf Sędziowie: Grażyna Matuszek Sławomir Jurkowicz Hasła tematyczne: Koszty Procesowe Podstawa prawna: art. 745 Teza: Na koszty postępowania zabezpieczającego składać się mogą koszty udzielenia zabezpieczenia, które w normalnym trybie udzielenia zabezpieczenia (art. 730-757 winny zostać zasądzone w orzeczeniu kończącym sprawę oraz koszty wykonania zabezpieczenia, które obejmować mogą koszty wykonania zabezpieczenia przez komornika (należne komornikowi opłaty i wydatki) orz koszty związane z działaniem pełnomocnika i samej strony. Sygn. akt I ACz 1653/13 POSTANOWIENIE Dnia 5 września 2013 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu – Wydział I Cywilny w składzie: Przewodniczący Sędzia SA: Adam Jewgraf (spr.) Sędzia SA: Sędzia SA: Grażyna Matuszek Sławomir Jurkowicz po rozpoznaniu w dniu 5 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym we Wrocławiu sprawy z powództwa: R. B. przeciwko: (...) w R. o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt VI GNc 95/13 p o s t a n a w i a: uchylić zaskarżone postanowienie w pkt 2 i w tym zakresie sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w Opolu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego. UZASADNIENIE Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Opolu uwzględniając w części wniosek powoda o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego zasądził na jego rzecz od pozwanego kwotę zł stanowiącą koszty wykonania zabezpieczenia przez komornika, obejmującą opłatę i wydatki, ustalone postanowieniem komornika (pkt 1 postanowienia). W pozostałym zakresie, tj. zasądzenia kosztów zastępstwa adwokackiego w kwocie 900 zł, Sąd Okręgowy wniosek oddalił (pkt 2 postanowieni) wskazując. iż przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia r. w sprawie opłat za czynności adwokackie nie określają wysokości ani zasad ustalania wysokości wynagrodzenia za czynności pełnomocnika w postępowaniu zabezpieczającym – a zatem czynność taka jak złożenie przez pełnomocnika wniosku o wykonanie zabezpieczenia nie podlega odrębnemu wynagrodzeniu. W ocenie Sądu zawarte w przepisie art. 745 § 1 kpc unormowanie, zgodnie z którym o kosztach postępowania zabezpieczającego orzeka sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, tj. orzeczeniu wydanym w postępowaniu rozpoznawczym, przemawia również za tym, że koszty postępowania zabezpieczającego związane z wydaniem postanowienia, jak i jego wykonaniem, stanowią składnik kosztów postępowania rozpoznawczego, co przemawia przeciwko ustaleniu odrębnego wynagrodzenia pełnomocnika za czynności związane z wykonaniem postanowienia zabezpieczającego. Powyższe postanowienie zaskarżył zażaleniem powód w części, tj. co do pkt 2 oddalającego wniosek w zakresie zasądzenia kosztów zastępstwa radcowskiego w postępowaniu zabezpieczającym. Zarzucając naruszenie przepisów postępowania a to art. 745 § 1 i 2 kpc poprzez błędne przyjęcie, iż stronie nie przysługuje oddzielne wynagrodzenie związane z działaniem pełnomocnika w postępowaniu zabezpieczającym, art. 98 § 1 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc oraz przepisów rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych, wnosił o zmianę zaskarżonego postanowienia przez zasadzenie na jego rzecz kwoty 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu zabezpieczającym. Sąd Apelacyjny zważył, co następuje: Zażalenie jest uzasadnione. Nie sposób zaaprobować poglądu Sądu Okręgowego, by sam brak w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszonych przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, określenia wysokości stawki minimalnej za czynności w postępowaniu zabezpieczającym decydować miało nieistnieniu podstaw do przyznania i określenia kosztów związanych z działaniem pełnomocnika (radcy prawnego) w tymże postępowaniu. Po pierwsze bowiem o przyznaniu tego rodzaju kosztów decydują przepisy proceduralne zawarte w ustawie Kodeks postępowania cywilnego. Po wtóre przyjąć należy, iż przewidując możliwość nieokreślenia w rozporządzeniu stawek minimalnych we wszelkiego rodzaju sprawach, prawodawca zawarł w § 5 cyt. rozporządzenia regulację pozwalającą na ustalenie stawek minimalnych w sprawach nieokreślonych przez przyjęcie za ich podstawę stawek w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju. Istnienie tego rodzaju regulacji wyklucza zatem przyjęcie tezy, iżby brak określenia w rozporządzeniu stawki za konkretna czynność radcy prawnego, jako celowy zabieg ustawodawcy, wykluczał jej ustalenie, o ile za daną czynność opłata przynależy. Nie można zgodzić się także z poglądem Sądu meriti, że czynności pełnomocnika podejmowane w toku postępowania zabezpieczającego stanowią jedynie działania podejmowane w celu dochodzenia roszczenia i ich koszt zawarty jest już w wynagrodzeniu zasądzonym w orzeczeniu zapadłym w postępowaniu rozpoznawczym. Wskazać w tym miejscu należy, iż wprawdzie postępowanie zabezpieczające ma charakter postępowania pomocniczego w stosunku do postępowania rozpoznawczego oraz egzekucyjnego, to jednak cechuje je samodzielność funkcjonalna i strukturalna. Samodzielność funkcjonalna wyraża się w odrębności funkcji tego postępowania, które polega na udzieleniu ochrony prawnej o tymczasowym charakterze. Odrębność strukturalna znajduje zaś odzwierciedlenie w tym, że postępowanie zabezpieczające, choć z reguły toczy się w ramach postępowania rozpoznawczego, jest postępowaniem w pełni odrębnym od niego. Znajduje to przy tym wyraz w systematyce Kodeksu postępowania cywilnego, wprowadzonej ustawą z dnia 02 lipca 2004 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 172, poz. 1804), zgodne z którym postępowanie zabezpieczające normowane jest w wyodrębnionej części drugiej Kodeksu. Okoliczność owa nie może pozostawać bez znaczenia dla wykładni przepisów o postępowaniu zabezpieczającym, którego obecnie nie należy wiązać wyłącznie z egzekucją a przy tym niewątpliwie jego zadania wykraczają poza zapewnienie wykonalności przyszłego merytorycznego orzeczenia w sprawie. Nie można również nie dostrzegać specyfiki zabezpieczenia wykonywanego na podstawie nakazu zapłaty. Zgodnie z norma art. 492 § 1 kpc nakaz zapłaty z chwilą wydania stanowi tytuł zabezpieczenia, wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności. Orzeczenie to stanowi, inny niż postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia, tytuł do zabezpieczenia roszczeń powstający z ustawy bez odrębnego wniosku strony, a przy tym jego wydanie nie przesądza czy koszty zabezpieczenia w ogóle powstaną i w jakiej wysokości. Kwestia skorzystania z możliwości wykonania zabezpieczenia pozostawiona jest samej stronie, która w tym celu złożyć musi do komornika odrębny wniosek podlegający opłacie, a nadto dokonać określenia sposobu zabezpieczenia. Dodać trzeba, że zakres rozstrzygnięcia w nakazie zapłaty jest ściśle określony w art. 491 § 1 kpc, obejmujący zaspokojenie roszczenia w całości wraz z kosztami. Trudno przyjmować zatem by koszty owe obejmować miały także koszty postępowania zabezpieczającego, szeroko rozumiane, a więc obejmujące i koszty wynagrodzenia pełnomocnika związane z wykonaniem zabezpieczenia, skoro na tym etapie postępowania powód nie posiada jeszcze wiedzy co do tego, czy postępowanie zabezpieczające w ogóle będzie przeprowadzone. Przy uwzględnieniu uwag powyższych przyjąć należy, że na koszty postępowania zabezpieczającego składać się mogą koszty udzielenia zabezpieczenia, które w normalnym trybie udzielenia zabezpieczenia (art. 730 – 757 kpc) winny zostać zasądzone w orzeczeniu kończącym sprawę oraz koszty wykonania zabezpieczenia, które obejmować mogą koszty wykonania zabezpieczenia przez komornika (należne komornikowi opłaty i wydatki) oraz koszty związane z działaniem pełnomocnika i działaniem samej strony. Za przyjęciem, iż stronie należy się zwrot wynagrodzenia adwokackiego związanego z wykonaniem zabezpieczenia w sprawie, w której nakaz zapłaty jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie, a zabezpieczenia dokonano na podstawie tego nakazu, prócz ogólnych reguł wynikających z art. 745 § 1 zdanie drugie kpc oraz art. 98 kpc, przemawiają pośrednio uregulowania zawarte w rozporządzeniu w sprawie opłat za czynności radców prawnych(…) Wedle § 1 rozporządzenia określa opłaty za czynności radców prawnych przed organami wymiaru sprawiedliwości. Złożenie wniosku o wszczęcie postępowania o wykonanie zabezpieczenia, którego podstawę stanowi nieprawomocny nakaz zapłaty będący tytułem zabezpieczenia (art. 492 § 2 kpc), wymagającego odrębnej opłaty i wskazania sposobu zabezpieczenia przewidzianego dla zabezpieczenia roszczeń pieniężnych, w ocenie Sądu Apelacyjnego jest odrębna czynnością od czynności w samym postępowaniu nakazowym, podejmowaną nadto przed innym niż sąd organem, tj. komornikiem. To zaś przemawia za przyjęciem powstania odrębnych kosztów zastępstwa prawnego. Przykładem potwierdzającym owa tezę może być sytuacja, gdy powód korzysta z pomocy zawodowego pełnomocnika dopiero po wydaniu nakazu zapłaty, na etapie wykonania zabezpieczenia. Trudno byłoby wówczas przyjmować, aby koszty związane z działaniem pełnomocnika (nieuczestniczącego w postępowaniu rozpoznawczym) objęte zostały uprzednim rozstrzygnięciem o kosztach zawartym w nakazie zapłaty. Nie sposób przy tym zakładać by owe koszty ujęte miały zostać w rozstrzygnięciu o kosztach zapadającym w dalszym, odrębnym, postępowaniu egzekucyjnym, ponieważ nie w każdej sytuacji musi dochodzić do wszczęcia i przeprowadzenia przez powoda-wierzyciela postępowania egzekucyjnego. Dodatkowego argumentu dostarcza nadto uregulowanie zawarte w zdaniu ostatnim art. 745 § 2 kpc, według którego wniosek o przyznanie kosztów zgłosić może również uprawniony, który nie wytoczył sprawy w terminie wyznaczonym przez sąd, jeżeli niewytoczenie powództwa nastąpiło z tej przyczyny, iż dłużnika zaspokoił jego roszczenie. Koszty te niewątpliwie obejmować mogą koszty związane z działaniem pełnomocnika przy udzieleniu zabezpieczenia przedprocesowego. Reasumując, Sąd Apelacyjny w składzie rozpoznającym zażalenie nie podzielając poglądu wyrażonego w postanowieniu Sądu Apelacyjnego z dnia r., sygn. akt I ACz 716/13, stoi na stanowisku, że koszty związane z podejmowaniem czynności przez pełnomocnika przy wykonywaniu zabezpieczenia, gdy tytułem zabezpieczenia jest nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym (art. 492 § 2 kpc) nie są objęte rozstrzygnięciem o kosztach zawartym w nakazie zapłaty. W konsekwencji, jeżeli zostały przez powoda zgłoszone winien o nich sąd rozstrzygnąć zgodnie z regułą z art. 745 § 1 kpc przy uwzględnieniu zasady kosztów niezbędnych i celowych a także ustalenia odpowiedzialności za wynik postępowania (art. 98 – 110 kpc). Wysokość natomiast tych kosztów powinna zostać ustalona według wskazań z § 5 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, czyli według stawki w sprawie o najbardziej zbliżonym rodzaju. Oddalając wniosek powoda o zasądzenie kosztów pełnomocnika w postępowaniu zabezpieczającym, przy błędnym założeniu braku istnienia podstaw prawnych, Sąd Okręgowy w istocie uchylił się od rozstrzygnięcia o nich według zasad z art. 745 § 1 kpc, nie rozpoznając tym samym istoty sprawy. Z tej przyczyny, kierując się także potrzebą zachowania zasady dwuinstancyjności merytorycznej dla obu stron postępowanie, na podstawie art. 386 § 4 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc, orzeczono jak na wstępie. bp

2. oddala wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej upadłej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym, 3. odrzuca wniosek syndyka masy upadłości o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego. UZASADNIENIE Postanowieniem z 24 maja 2018 r. Sąd Rejonowy w P. umorzył postępowanie

Wyraża się to w kwestii kosztów generowanych tym postępowaniem. W zależności do tego, czy postępowanie zabezpieczające prowadzone było przed, w toku czy po zakończeniu postępowania rozpoznawczego, inaczej przedstawia się sytuacja procesowa strony wnoszącej o ich zasądzenie. Jeśli postępowanie zabezpieczające było prowadzone równolegle do postępowania rozpoznawczego, rozstrzygnięcie o kosztach powstałych w związku z wykonaniem zabezpieczenia, jakkolwiek stanowiących odrębny składnik kosztów postępowania, winno być zawarte co do zasady w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie (por. postanowienie SN z V CZ 77/11). Jego podstawą będzie art. 108 Inaczej przedstawia się sytuacja, gdy koszty postępowania zabezpieczającego powstaną później, po zakończeniu postępowania rozpoznawczego. Ma to miejsce po wydaniu nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, który stanowi tytuł zabezpieczenia( W tym przypadku to sąd rozstrzyga o kosztach postępowania zabezpieczającego, a komornik sądowy ustala jedynie wymiar kosztów wykonania zabezpieczenia (por. art. 745 § 1 i postanowienie SN z III CZP 13/11, post. z II PZ 16/12, wyrok z II CKN 366/00). Wypełnianie luki W orzecznictwie utrwaliło się stanowisko SN, że w związku z brakiem szczegółowych regulacji co do kwestii zasądzenia kosztów postępowania zabezpieczającego po zakończeniu postępowania, w tym po wydaniu nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, należy w drodze analogii stosować §2 (por. wyrok SN z II CKN 639/00, postanowienie SN z III CZP 69/06, uchwała SN z III CZP 70/12). Dotyczy to w szczególności terminu do złożenia wniosku o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego. Jest on dwutygodniowy, liczony od dnia uprawomocnienia się postanowienia komornika sądowego o ustaleniu wymiaru kosztów wykonania zabezpieczenia. Jego przekroczenie rodzi ten skutek, że roszczenie wygasa i nie może być przedmiotem pozwu o odszkodowanie (por. wyrok SN z II CKN 639/00). Takie rozwiązanie jest słuszne z punktu widzenia ochrony interesów obowiązanego, albowiem stwarza sytuację pewności, że postępowanie zabezpieczające zostało zakończone, również w aspekcie powstałych w jego następstwie kosztów. Z drugiej zaś strony jest to czynnik mobilizujący uprawnionego. Podobnie jak roszczenie o zwrot kosztów procesu wygasa, jeżeli strona najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia, nie złoży wniosku o ich zasądzenie ( i w tym wypadku musi istnieć ograniczenie temporalne do złożenia takiego wniosku. W praktyce powyższe rozwiązanie spotyka się z krytyką ze strony uprawnionych, którzy wychodzą z mylnego założenia, że nie zdołają złożyć wniosku w terminie. Twierdzenia takie budzą zdumienie, albowiem kwestią samodzielnej organizacji jest wczesne uzyskanie odpisu postanowienia o ustaleniu kosztów wykonania zabezpieczenia ze stwierdzeniem jego prawomocności. Nie widzę przeszkód, by w razie wątpliwości czy wniosek złożono w terminie, sąd z urzędu dokonał takiego ustalenia w oparciu o informację od komornika sądowego lub na podstawie akt komorniczych. Ta sama sprawa Złożenie wniosku o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego nie rodzi po stronie uprawnionego obowiązku uiszczenia opłaty sądowej. Skoro bowiem ustawa z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Nr 167, ze zm.) nie zawiera regulacji w tym przedmiocie, nie można domniemywać istnienia takiego obowiązku fiskalnego. Ten bowiem musi być wprost wyrażony w przepisach ( ustawy). Konsekwentnie, wniosek dołączany jest do akt sprawy, w której wydano nakaz zapłaty, a zatem nie ma również obowiązku składania kolejnego odpisu pełnomocnictwa i uiszczania opłaty skarbowej z tego tytułu. Koszty celowe Na koszty postępowania zabezpieczającego składają się koszty sądowe, koszty związane z działaniem pełnomocnika i samej strony, a także ustalane przez komornika sądowego koszty wykonania zabezpieczenia, czyli opłata stosunkowa w wysokości 2% wartości roszczenia, nie mniej jednak niż 3% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, i nie więcej niż pięciokrotność tego wynagrodzenia, oraz wydatki gotówkowe w zakresie określonym ustawą ( i oraz 45 ust. 3 i ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o komornikach sądowych i egzekucji Dz. U. z 2006r., Nr 167, ze zm.). Na postanowienie komornika sądowego o ustaleniu wymiaru kosztów przysługuje skarga. Oznacza to, że istnieje konieczność badania prawomocności tego postanowienia przed rozpoznaniem wniosku o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego. W newralgicznej kwestii ustalenia wysokości kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu zabezpieczającym, wyrażono co najmniej trzy stanowiska. Pierwsze, sprowadzało się do uznania, że wynagrodzenie takie w ogóle nie może być zasądzone z tego powodu, że brak ku temu podstaw prawnych w rozporządzeniach regulujących wymiar wynagrodzenia zawodowych pełnomocników (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia w sprawie I ACz 231/13). Drugie, odnosi się do formuły samodzielności postępowania zabezpieczającego, zatem wynagrodzenie pełnomocnika podlegać winno regułom jak w postępowaniu rozpoznawczym, a nawet wyższym, jeżeli suma zabezpieczenia, do której dolicza się odsetki i koszty procesu, będzie odpowiadała kwocie ujętej w wyższym progu, od którego uzależniony jest wymiar wynagrodzenia pełnomocnika. Trzecie rozwiązanie, za którym się opowiadam, stanowi kompromis między wyżej opisanymi i zakłada, że wynagrodzenie pełnomocnika za zastępstwo prawne w postępowaniu zabezpieczającym jest kosztem celowym i nie zmienia tego brak wyraźnej podstawy do ustalenia jego wysokości w przepisach wykonawczych. Wysokość wynagrodzenia nie może jednak odpowiadać ich wymiarowi ustalonemu w postępowaniu rozpoznawczym. Nie byłoby to uzasadnione w świetle nakładu pracy pełnomocnika i stopnia skomplikowania sprawy. Stąd przyjmuje się, że wynagrodzenie to winno być ustalone w wysokości przyjętej w sprawach o najbardziej zbliżonym charakterze, czyli dla egzekucji z nieruchomości lub innego rodzaju niż egzekucja z nieruchomości, co daje odpowiednio 50% i 25% z podstawowej stawki (§5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa koszów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm. i rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa koszów pomocy prawnej udzielonej z urzędu Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm., stanowisko Ministra Sprawiedliwości z DL-P-V-071-9//11/5). Skoro koszty muszą mieć charakter celowych i niezbędnych ( to ocena, czy spełniają wskazane kryterium sprowadza się do weryfikacji zasadności samego zainicjowania postępowania zabezpieczającego. Jest to pewien truizm, który wynika z faktu, iż sąd nie ma wcześniejszej możliwości poczynienia ustaleń co do istnienia interesu prawnego strony w udzieleniu zabezpieczenia, jak ma to miejsce przy rozpoznawaniu wniosków o udzielenie zabezpieczenia złożonych przed, czy w trakcie postępowania ( i 2 Możliwości te są ograniczone, a ich zakres niejasny. Czy, np. należy ustalać na tym etapie postępowania, że obowiązany wyzbywał się majątku, co mogłoby poddawać w wątpliwość skuteczność późniejszej egzekucji? I choć strona mając tytuł zabezpieczenia, musi liczyć z tym, że koszty tego postępowania mogą nie zostać uznane za celowe, gdy wartość roszczenia podlegającego zabezpieczeniu będzie nieznaczna w porównaniu do powstałych kosztów. W praktyce najczęstszą jest sytuacja, gdy działania uprawnionego dążącego do realnego uzyskania zasądzonej mu kwoty, obciążają obowiązanego ponad miarę i potrzebę realizacji tego celu. Podobnie, koszty postępowania zabezpieczającego nie będą celowe, jeżeli zainicjowanie tego postępowania nastąpi po tym, jak nakaz zapłaty się uprawomocni, a zatem, gdy uprawniony mógłby już otrzymać tytuł wykonawczy. Wyjątek dotyczy zabezpieczenia roszczenia o świadczenie, którego termin spełnienia jeszcze nie nastąpił ( §2 . Co na to Sąd Najwyższy? W postanowieniu z dnia 5 kwietnia 2013r., III CZP 12/13 Sąd Najwyższy stwierdził, że komornik sądowy ustala jedynie wymiar kosztów wykonania zabezpieczenia (należnych organowi egzekucyjnemu), czyli opłatę stosunkową oraz wydatki. Czyni to w sposób wiążący dla sądu. W postępowaniu zabezpieczającym rola komornika sądowego ma jedynie charakter pomocniczy ( stosuje się zgodnie z jedynie odpowiednio), w przeciwieństwie do postępowania egzekucyjnego, gdzie jako organ główny rozstrzyga o wszystkich składnikach kosztów tego postępowania. Oznacza to, że ustalenie wysokości wynagrodzenia pełnomocnika w postępowaniu zabezpieczającym jako kosztów nie mieszczących się w pojęciu kosztów wykonania zabezpieczenia, pozostaje w wyłącznej gestii sądu. Stanowisko Sądu Najwyższego porządkuje też pewne pojęcia, a przez to ma ważkie znaczenie z trzech powodów. Po pierwsze, przerywa dyskusję na temat związania sądu treścią postanowienia komornika sądowego, gdy ten wbrew własnym uprawnieniom, ustali wymiar kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu zabezpieczającym, przesądzając o samodzielności decyzyjnej sądu w tym zakresie. Po wtóre, oznacza, że złożenie wniosku o zasądzenie wynagrodzenia pełnomocnika może nastąpić dopiero przed sądem. Nie ma zatem obawy, że jeżeli pełnomocnik nie zgłosi takiego żądania w toku czynności wykonywanych przez komornika sądowego, jego roszczenie w tym zakresie wygaśnie. Po trzecie, bezprzedmiotowe są dywagacje o rozróżnieniu wynagrodzenia pełnomocnika za zastępstwo prawne w postępowaniu przed komornikiem sądowym i odrębnie w związku ze złożeniem wniosku o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego. Rozstrzyganie o kosztach postępowania zabezpieczającego po wydaniu nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym oparte jest na jasnych i przejrzystych zasadach. Szkoda tylko, że w większości zostały one wypracowane wyłącznie przez judykaturę, a nie unormowane przez racjonalnego ustawodawcę. CV Emilia Błażewicz, referendarz sądowy w V Wydziale Gospodarczym Sądu Rejonowego w Koszalinie odesłaniem ujętym w art. 42412 k.p.c., przepisów kodeksu postępowania cywilnego o skardze kasacyjnej, a zatem stosowania w tym postępowaniu art. 3984 § 3 k.p.c. Powołany przepis stanowi, że w sprawach o prawa majątkowe skarga powinna zawierać również oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia. Nie budzi Przed zainicjowaniem procesu, wnioskodawczyni złożyła wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia. Żądanie w tym zakresie zostało częściowo uwzględnione przez sąd okręgowy. Sąd pierwszej instancji zakazał obowiązanej zbywania weksla własnego na rzecz jakichkolwiek osób trzecich w drodze przelewu lub indosu lub w jakikolwiek inny sposób. Sąd wyznaczył zarazem dla wnioskodawczyni termin dwóch tygodni, w którym powinna wnieść pozew, który został zabezpieczony. Na wypadek niezłożenia pozwu w terminie, sąd zastrzegł rygor upadku zabezpieczenia. Zażalenie obowiązanej Z rozstrzygnięciem sądu okręgowego nie zgodziła się obowiązana. W zażaleniu wniosła o odrzucenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Skarżąca wskazała, że nie było dopuszczalnym orzekanie w sprawie przez sąd, skoro pomiędzy stronami toczy się analogiczne postępowanie o udzielenie zabezpieczenia roszczenia w innej sprawie - przed warszawskim sądem okręgowym. Sąd apelacyjny oddalił wniesione zażalenie. Zwrócił uwagę, że zarzuty zawarte w zażaleniu nie zasługiwały na uwzględnienie. W szczególności nie był trafny zarzut skarżącej, iż należało odrzucić wniosek o zabezpieczenie. W sprawie nie doszło bowiem do naruszenia przepisu art. 199 § 1 pkt 2 Sąd apelacyjny przypomniał, że w świetle tego przepisu sąd odrzuca pozew jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona. Różne sprawy Sąd apelacyjny ustalił, że między stronami nie jest prowadzone analogiczne postępowanie sądowe. W sprawie, której sygnaturę przedstawiła skarżąca w zażaleniu, takie postępowanie było prowadzone wcześniej. W postępowaniu tym złożono wniosek o udzielenie zabezpieczenia. Wniosek ten został jednak cofnięty. Z tego względu warszawski sąd uchylił postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia. Jednocześnie sąd umorzył postępowanie wywołane wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia. Postanowienie o umorzeniu stało się prawomocne - zaznaczył sąd apelacyjny. Krytyka praktyki Sąd apelacyjny wskazał, że niejednokrotnie strony składają takie same wnioski o udzielenie zabezpieczenia jednocześnie w różnych sprawach. Krakowski sąd apelacyjny w postanowieniu z r. w sprawie I ACz 2198/14 (LEX nr 1623874) skrytykował taką praktykę. Sąd ten zwrócił jednak uwagę, że nie ma w takiej sytuacji podstaw, do tego by kolejny wniosek o udzielenia zabezpieczenia odrzucić, nawet jeśli byłby oparty na tych samych okolicznościach. Sąd Apelacyjny w Krakowie zauważył bowiem, że przepis dotyczący odrzucania pozwu posługuje się pojęciem „stan sprawy w toku”, natomiast jeśli postępowanie o zabezpieczenie wszczęte jest przed wytoczeniem powództwa, to nie ma mowy o „stanie sprawy w toku”. Dopiero z doręczeniem odpisu pozwu stronie przeciwnej ma miejsce stan sprawy w toku. Na tę kwestię zwrócono uwagę w szeregu orzeczeń. Co bada sąd Sąd odwoławczy zwrócił uwagę, że w postępowaniu zabezpieczającym badane są pewne zagadnienia związane z istotą sporu w sprawie. Nie oznacza to jednak, że w tym postępowaniu ma miejsce rozpoznanie sprawy jako takiej. Z tego więc względu, nie ma podstaw do odrzucenia wniosku o zabezpieczenie z powołaniem się na przepis art. 199 § 1 pkt 2 Odmienna interpretacja tego przepisu byłaby bowiem sprzeczna z istotą postępowania zabezpieczającego. Zatem, zarzut podniesiony przez obowiązaną nie był zasadny. Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z r., V AGz 480/18, LEX nr 2530620. Wszczęcie postępowania zabezpieczającego musi być zainicjowane wnioskiem wierzyciela, przy czym można złożyć taki wniosek nawet przed uprawomocnieniem się nakazu zapłaty. Zabezpieczenia kwot, zasądzonych nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym, dokonuje komornik sądowy. Organ ten ściąga dług i składa do depozytu sądowego Sygn. akt II Cz /16POSTANOWIENIE Dnia 9 września 2016 Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczyw składzie: Przewodniczący: SSO B (ref.) Sędziowie: SSO B SSO Upo rozpoznaniu w dniu 9 września 2016 r. w Białymstokuna posiedzeniu niejawnymsprawy z powództwa J Rprzeciwko A Ro zapłatęna skutek zażalenia powódki od postanowienie Sądu Rejonowego w Białymstokuz dnia 30 czerwca 2016 r., sygn. akt XI C /15postanawia: zmienić zaskarżone postanowienie i oddalić wniosek pozwanego o udzielenie zabezpieczenia poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Zastępcę Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku w sprawie o sygn. akt Kmp / postanowieniem Sąd Rejonowy w Białymstoku udzielił zabezpieczenia pozwanemu A R poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Zastępcę Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku w sprawie o sygn. akt Kmp /16 przeciwko pozwanemu do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w niniejszej sprawie. Sąd I instancji wskazał, iż postanowieniem z dnia 19 lutego 2015 r. Sąd Rejonowy w Białymstoku zabezpieczył na czas trwania postępowania powództwo J R przeciwko pozwanemu A R przez zasądzenie od pozwanego na rzecz J R tytułem dostarczania środków utrzymania kwotę 200 zł miesięcznie z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, płatną z góry do 10 dnia każdego miesiąca. Na podstawie tego tytułu wykonawczego komornik na wniosek powódki wszczął postępowanie egzekucyjne w sprawie Kmp /16. Sąd Rejonowy uznał, że po stronie pozwanej zostały spełnione przesłanki uzasadniające udzielenie zabezpieczenia. Stwierdził, że zgromadzony materiał dowodowy w wysokim stopniu uprawdopodabnia roszczenie pozwanego o zwrot kwot wyegzekwowanych w ramach postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie postanowienia z dnia 19 lutego 2015 r. Wskazał, iż pozwany uprawdopodobnił, że powództwo może zostać, przynajmniej częściowo, oddalone. Z tych względów na mocy art. 730 § 1 w zw. z art. 7301 w zw. z art. 755 § 1 pkt 3 orzekł jak w sentencji. Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła powódka, zaskarżając je w całości i zarzucając mu: obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, tj. art. 7301 § 3 polegającą na pominięciu przy udzieleniu zabezpieczenia pozwanemu potrzeb powódki, która jako osoba pozostająca w niedostatku nie będzie w stanie zaspokoić swych niezbędnych kosztów utrzymania w trwającym postępowaniu,obrazę art. 233 § 1 w zw. z art. 231 która mogła mieć wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, polegającą na dowolnym ustaleniu, że pozwany uprawdopodobnił, że powództwo chociażby w części może zostać oddalone. Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego. Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie. Na wstępie wskazać należy, że legitymację procesową do złożenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia posiadają strony bądź uczestnicy postępowania, jeżeli uprawdopodobnią roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Udzielenia zabezpieczenia może zatem żądać pozwany, który jest stroną postępowania i to niezależnie od tego, czy złożył powództwo wzajemne. Wydanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia uzależnione jest jednakże od uprawdopodobnienia przez uprawnionego podstaw zabezpieczenia, o których mowa w art. 7301 § 1 takich jak: istnienie roszczenia oraz istnienie interesu prawnego w uzyskaniu zabezpieczenia, zdefiniowanego w § 2 powołanego przepisu. Uprawdopodobnienie roszczenia oznacza uzasadnienie zgłoszonych twierdzeń o istnieniu roszczenia, które ma być zabezpieczone, dające przekonanie o ich prawdopodobieństwie. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje zaś wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Trzeba zauważyć, że udzielenie J R postanowieniem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 19 lutego 2015 r. zabezpieczenia jej roszczenia dochodzonego na gruncie art. 897 miało służyć uzyskaniu przez powódkę świadczeń jeszcze przed wydaniem w sprawie prawomocnego rozstrzygnięcia. Uwzględniając wniosek pozwanego o udzielenie zabezpieczenia Sąd Rejonowy miał obowiązek szczególnie wnikliwego rozważenia interesów uprawnionej i obowiązanego z tytułu zabezpieczenia. Zdaniem Sądu Okręgowego udzielenie zabezpieczenia pozwanemu poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego w sprawie Kmp /16 nie uwzględnia dostatecznie interesów powódki, która na czas trwania niniejszego procesu uzyskała tytułem zabezpieczenia środki utrzymania w kwocie 200 zł miesięcznie. Sąd Rejonowy stwierdził, iż udzielił pozwanemu zabezpieczenia poprzez zawieszenie wszczętego postępowania egzekucyjnego w sprawie Kmp /16 – do czasu zakończenia postępowania w niniejszej sprawie, nie dostrzegając tymczasowego charakteru postępowania zabezpieczającego oraz charakteru postanowienia wydanego w trybie udzielenia zabezpieczenia. Podkreślenia wymaga, że istota zabezpieczenia roszczeń, które mają charakter alimentacyjny polega na stworzeniu na czas trwania postępowania prowizorycznej sytuacji, w której obowiązany jest zobligowany do zapłaty określonej sumy pieniężnej. Celem zabezpieczenia nie jest w tym wypadku zapewnienie wykonania przyszłego wyroku, lecz natychmiastowe dostarczanie uprawnionemu środków utrzymania. Wskazać też należy na regulację art. 742 § 1 zgodnie z którą obowiązany w każdym czasie może żądać uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, gdy odpadnie lub zmieni się przyczyna zabezpieczenia. Zatem zmiany, jakie nastąpiły w stanie faktycznym sprawy stanowiącym postawę wydania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia roszczenia mogą uzasadniać żądanie uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia o zabezpieczeniu (postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 1989 r., II CZ 135/89, LEX nr 8982). Dodać też należy, iż pozwany nie wskazywał na ewentualne roszczenie wobec powódki o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia (art. 746 § 1 Skarżąca słusznie zaś zwróciła uwagę na nieuzasadnione stanowisko Sądu Rejonowego, iż pozwany będzie miał roszczenie o zwrot kwot wyegzekwowanych na podstawie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 19 lutego 2015 r. Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 386 § 1 w zw. z art. 397 § 2 wysokość alimentów od obdarowanego adwokat Białystok prowadzenie spraw alimentacyjnychcennik porady prawnej adwokatapomoc prawna w sprawach o odwołanie darowiznyniedostatek darczyńcy po wykonaniu darowizny

Sp. z o.o. z/s w G. o zakresie opisanym w art.305 1 kc i przebiegu opisanym w załączonej do wniosku mapie poinwentaryzacyjnej wzdłuż gazociągu średniego ciśnienia DN 180 za jednorazowym wynagrodzeniem w kwocie 32.640 zł oraz o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania. W odpowiedzi na wniosek uczestnik również wniósł o

Tematyką postępowania zabezpieczającego zajmowałem się do tej pory raczej sporadycznie. Być może powinienem to nadrobić, bo zabezpieczenie to ciekawa i przydatna instytucja. Ale również skomplikowana. Dzisiaj chcę opisać problem prawny, z jakim niedawno rozprawił się Sąd Najwyższy. Żeby w miarę jasno wytłumaczyć Tobie ten problem zacznę od przywołania treści przepisu art. 7541 § 1 kpc, który stanowi, iż Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej albo jeżeli sąd inaczej nie postanowi, zabezpieczenie udzielone według przepisów niniejszego tytułu upada po upływie miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu. Rozważany przez Sąd Najwyższy problem dotyczył terminu, w którym dochodzi do owego „uprawomocnienia się orzeczenia”. Sytuacja jest jasna, gdy wskazane orzeczenie jest zaskarżalne, ale środek odwoławczy nie został wniesiony w terminie. Nie jest problemem również stwierdzenie kiedy doszło do uprawomocnienia się orzeczenia gdy z mocy prawa nie przysługuje od niego środek odwoławczy. Spory natomiast mogą pojawić się w przypadku, gdy od orzeczenia zostaje w terminie wniesiony środek odwoławczy, lecz zostaje on następnie odrzucony jako niedopuszczalny. Dotychczas Sąd Najwyższy, jak i znaczna część doktryny przyjmowały, że w tym przypadku uprawomocnienie się orzeczenia następuje po ostatnim dniu, w którym można było wnieść środek odwoławczy. Nie miała tu więc znaczenia data uprawomocnienia się postanowienia o odrzuceniu środka odwoławczego. Samo orzeczenie nie miało wpływu na termin uprawomocnienia się, a jedynie przesądzało, czy środek odwoławczy podlegał odrzuceniu, a co za tym idzie czy orzeczenie stało się prawomocne we wskazanym powyżej terminie (dzień po ostatnim dniu, w którym można było wnieść środek odwoławczy). Konstrukcja ta rodziła niemałe problemy w związku z wykonaniem zabezpieczenia. Gdybyśmy bowiem uznali, że zabezpieczenie upada w ciągu jednego miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia, dochodziłoby do sytuacji, kiedy stawało się ono bezużyteczne, albowiem termin upadku zabezpieczenia przypadał z reguły przed terminem wydania postanowienia o odrzuceniu środka odwoławczego. W konsekwencji uznawano, iż zabezpieczenie upadło i nie jest możliwe korzystanie z przewidzianych prawem możliwości, przypadających uprawnionemu z tego tytułu. Nie było więc możliwe wszczęcie egzekucji z przedmiotu zabezpieczenia, jako że nadanie tytułowi wykonawczemu klauzuli wykonalności następowało dawno po upadku zabezpieczenia. Sąd Najwyższy uchwałą z r. (III CZP 64/13) orzekł, że upadek zabezpieczenia roszczenia pieniężnego następuje w terminie określonym w art. 7541 liczonym od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego to roszczenie, chyba że Sąd postanowi inaczej. W uzasadnieniu uchwały (opublikowanym niedawno) Sąd Najwyższy wskazuje, że co do zasady nie można zastąpić momentu uprawomocnienia się wyroku chwilą, w którym możliwe jest stwierdzenie tej prawomocności – co byłoby istotne w omawianej sprawie. Natomiast sąd może wykorzystać swoje uprawnienie dotyczące ewentualnego postanowienia o innym terminie upadku zabezpieczenia. Sąd Najwyższy wskazał również, iż to w interesie uprawnionego wierzyciela będzie ewentualne przewidywanie trudności z uzyskaniem po zakończeniu postępowania tytułu wykonawczego pozwalającego na wszczęcie egzekucji zabezpieczonego roszczenia, a w konsekwencji również złożenie wniosku o określenie innej daty upadku zabezpieczenia, niż w terminie określonym w przepisie art. 7541 liczonym od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. Oznacza to, że bardzo starannie należy traktować wnioski w postępowaniu zabezpieczającym. Krok: wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. 1. Przyznanie adwokatowi, radcy prawnemu, doradcy podatkowemu lub rzecznikowi patentowemu wynagrodzenia oraz zwrotu niezbędnych, udokumentowanych wydatków za zastępstwo prawne wykonywane w ramach prawa pomocy następuje na jego wniosek. 2. Postępowanie zabezpieczające to jeden ze sposobów mających zabezpieczyć interesy wierzyciela w przedmiocie przyszłego zaspokojenia roszczeń na wypadek długiego, często wieloletniego postępowania sądowego. Warto rozważyć złożenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia, zwłaszcza, że w większości sytuacji nie trzeba uiszczać od niego opłaty sądowej. Kiedy można złożyć wniosek o zabezpieczenie? Wniosek o udzielenie zabezpieczenia można złożyć przed złożeniem pozwu, w pozwie o zapłatę i w czasie postępowania. W każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Po uzyskaniu przez uprawnionego tytułu wykonawczego dopuszczalne jest udzielenie zabezpieczenia tylko wtedy, jeżeli ma ono na celu zabezpieczenie roszczenia o świadczenie, którego termin spełnienia jeszcze nie nastąpił. Udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Przykładowo będzie to sytuacja, gdy dłużnik wysłał wierzytelności pismo z prośbą o prolongatę terminu płatności ze względu na złą sytuację finansową – potwierdza to uznanie długu – uprawdopodobnienie roszczenia, oraz wykazuje interes prawny, bowiem zła sytuacja dłużnika może poważnie utrudnić wyegzekwowanie roszczenia w przyszłości. W jaki sposób sąd udziela zabezpieczenia? Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron lub uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę. Zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wniosek o zabezpieczenie przed złożeniem pozwu Udzielając zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania w sprawie, sąd wyznacza termin, w którym pismo wszczynające postępowanie powinno być wniesione pod rygorem upadku zabezpieczenia. Termin ten nie może przekraczać dwóch tygodni. Do którego sądu złożyć wniosek o zabezpieczenie? Do udzielenia zabezpieczenia właściwy jest sąd, do którego właściwości należy rozpoznanie sprawy w pierwszej instancji. Jeżeli nie można ustalić takiego sądu, właściwy jest sąd, w którego okręgu ma być wykonane postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia, a z braku tej podstawy lub w przypadku, w którym postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia miałoby być wykonane w okręgach różnych sądów – sąd rejonowy dla Warszawy. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia zgłoszony w toku postępowania rozpoznaje sąd tej instancji, w której toczy się postępowanie, z wyjątkiem przypadku, gdy sądem tym jest Sąd Najwyższy. Wtedy o zabezpieczeniu orzeka sąd pierwszej instancji. Jak sporządzić wniosek o zabezpieczenie? Wniosek o udzielenie zabezpieczenia powinien odpowiadać wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego, a nadto zawierać: 1. wskazanie sposobu zabezpieczenia, a w sprawach o roszczenie pieniężne także wskazanie sumy zabezpieczenia; 2. uprawdopodobnienie okoliczności uzasadniających wniosek. Jeżeli wniosek o udzielenie zabezpieczenia złożono przed wszczęciem postępowania, należy nadto zwięźle przedstawić przedmiot sprawy. Wskazana suma zabezpieczenia nie może być wyższa od dochodzonego roszczenia liczonego wraz z odsetkami do dnia wydania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia oraz z kosztami wykonania zabezpieczenia. Suma ta może obejmować także przewidywane koszty postępowania. Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez: 1. zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego; 2. obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową; 3. ustanowienie zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej lub której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu; 4. obciążenie statku albo statku w budowie hipoteką morską; 5. ustanowienie zakazu zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu; 6. ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego częścią albo częścią gospodarstwa rolnego obowiązanego. Wykonanie wniosku o zabezpieczenie Jeżeli postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia podlega wykonaniu w drodze egzekucji, do wykonania tego postanowienia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu egzekucyjnym, z tym jednak, że sąd nadaje postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia klauzulę wykonalności z urzędu. Jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych dla zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. W szczególności sąd może: 1. unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania; 2. ustanowić zakaz zbywania przedmiotów lub praw objętych postępowaniem; 3. zawiesić postępowanie egzekucyjne lub inne postępowanie zmierzające do wykonania orzeczenia. W sprawach o ochronę dóbr osobistych zabezpieczenie polegające na zakazie publikacji może być udzielone tylko wtedy, gdy nie sprzeciwia się temu ważny interes publiczny. Udzielając zabezpieczenia, sąd określa czas trwania zakazu, który nie może być dłuższy niż rok. Jeżeli postępowanie w sprawie jest w toku, uprawniony może przed upływem okresu, na który orzeczono zakaz publikacji, żądać dalszego zabezpieczenia; przepisy zdania pierwszego i drugiego stosuje się. Jeżeli uprawniony zażądał dalszego zabezpieczenia, zakaz publikacji pozostaje w mocy do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku Opłata od wniosku o zabezpieczenie Nie pobiera się opłat od wniosku o udzielenie zabezpieczenia, zgłoszonego w pozwie. Od wniosku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego złożonego przed wniesieniem pisma wszczynającego postępowanie pobiera się czwartą część opłaty należnej od pozwu o to roszczenie. Uiszczoną opłatę zalicza się na poczet opłaty od pozwu, jeżeli zostało wniesione w terminie przewidzianym do tego w przepisach o zabezpieczeniu. W innych sytuacjach opłata od wniosku o zabezpieczenie wynosi 100 złotych Wniosek o zabezpieczenie. Kaucja od zabezpieczenia Wykonanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia sąd może uzależnić od złożenia przez uprawnionego kaucji na zabezpieczenie roszczeń obowiązanego lub, stosownie do okoliczności, innych osób, powstałych w wyniku wykonania postanowienia o zabezpieczeniu. Z kaucji tej będzie przysługiwało obowiązanemu lub, stosownie do okoliczności, innym osobom dotkniętym wykonaniem postanowienia o zabezpieczeniu pierwszeństwo zaspokojenia przed innymi należnościami zaraz po kosztach egzekucyjnych. Wniosek o zabezpieczenie a wniosek o upadłość dłużnika W przypadku ogłoszenia upadłości przez dłużnika udzielone przez sąd zabezpieczenie nie zabezpiecza interesów wierzyciela. Zgodnie z art. 43 Prawa upadłościowego zabezpieczenia zastosowane przez sąd po złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości upadają z dniem ogłoszenia upadłości. Jeżeli dłużnik chce uniknąć długiego oczekiwania w niepewności prawnej, warto rozważyć – jeśli okoliczności na to pozwalają – zawarcie z dłużnikiem ugody sądowej.

Sąd Okręgowy oddalił wniosek apelującego o zasądzenie kosztów postępowania. Zgodnie bowiem z art. 109 § 1 k.p.c. roszczenie o zwrot kosztów wygasa, jeśli strona najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie złoży sądowi spisu kosztów albo nie zgłosi wniosku o przyznanie kosztów

Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem zaistnienia problemów z płynnością finansową i niemożnością uregulowania swoich wymagalnych zobowiązań. Przedsiębiorca powinien liczyć się z możliwością wystąpienia kontrahenta do sądu w celu ochrony swoich roszczeń. Kontrahent ma również możliwość wnioskowania o zabezpieczenie swoich roszczeń, jeżeli ma wątpliwości, czy zasądzone roszczenie zostanie wykonane. Postępowanie zabezpieczające, jak każda czynność sądowa, generuje koszty. O kosztach postępowania zabezpieczającego rozstrzyga sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. Jeżeli koszty powstały później, również rozstrzyga o nich sąd, sąd, który udzielił zabezpieczenia, jednak czyni to na wniosek, a nie z postanowienie, w którym udzielono zabezpieczenia, zostało wydane przed wszczęciem postępowania w sprawie, a uprawniony nie zachował wyznaczonego mu terminu do jej wszczęcia, obowiązany do świadczenia może w terminie dwóch tygodni od upływu tego terminu złożyć wniosek o przyznanie mu kosztów, które poniósł w związku z procedurą sądową. W tym terminie wniosek taki może zgłosić uprawniony, jeżeli nie wytoczył sprawy dlatego, że obowiązany zaspokoił jego również: Sens i cel prowadzenia postępowania zabezpieczającego Przedsiębiorca ABC był winien kontrahentowi XYZ 30 tys. zł za dostarczenie śrubek. Nie wykonał jednak swojego zobowiązania. W związku z tym firma XYZ postanowiła wytoczyć powództwo o zapłatę. Jednak wcześniej złożyła wniosek o zabezpieczenie roszczenia, z obawy o ukrywanie majątku przez firmę ABC. Po wyniesieniu wniosku ABC uregulowała swoją należność. XYZ ma w związku z tym roszczenie o zwrot kosztów poniesionych przy wnioskowaniu o serwis WindykacjaMoże mieć miejsce sytuacja, w której uprawniony nie wniesie pisma wszczynającego postępowanie w wyznaczonym terminie albo cofnie pozew lub wniosek, jak również gdy pozew zostanie zwrócony lub odrzucony albo sąd powództwo bądź wniosek oddali lub postępowanie umorzy. Zobowiązanemu do świadczenia przysługuje wówczas przeciwko uprawnionemu roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia. Roszczenie to wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od dnia powstania szkody. Jeżeli uprawnionych wierzycieli było kilku, i uzyskali oni zabezpieczenie łącznie, ponoszą solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Uprawnienie referendarza do szczegółowego wyliczania kosztów sądowych (art. 108 § 1 KPC w zw. z art. 113 KSCU) Zwrot kosztów postępowania klauzulowego

Sygn. akt IV Kzw /16POSTANOWIENIEDnia 30 sierpnia 2016 rokuSąd Okręgowy w Białymstoku IV Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych w składzie:Przewodniczący – Sędzia SO MProtokolant – Eprzy udziale prokuratora B po rozpoznaniu zażalenia obrońcy internowanego P A na postanowienie Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 22 lipca 2016 roku, sygn. akt III K /15 ( III Ko /16)w przedmiocie dalszego stosowania środka zabezpieczającego na podstawie art. 437 § 1 w zw. z § 2 zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy, 2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata S kwotę 295,20 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, w tym kwotę 55 złotych i 20 groszy tytułem 23 % stawki podatku VAT, 3. zwolnić internowanego od ponoszenia kosztów postępowania wykonawczego przejmując je na rachunek Skarbu Państwa. UZASADNIENIEPostanowieniem z dnia 22 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy w Białymstoku powołując się na treść art. 204 § 1 uznał, iż nadal zachodzi konieczność stosowania wobec P F środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym - Samodzielnym Publicznym Psychiatrycznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Choroszczy w warunkach podstawowego zabezpieczenia. Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł obrońca internowanego. Rozstrzygnięciu temu zarzucił:- naruszenie przepisów proceduralnych, co miało wpływ na treść orzeczenia, to jest art. 7 w zb. z art. 201 wobec nieuwzględnienia wniosku obrońcy o dopuszczenie dowodu z wysłuchania biegłych, którzy sporządzili opinię o osadzonym ewentualnie wobec odmowy zobowiązania biegłych do sporządzenia pisemnej opinii uzupełniającej. Oparcie się na opinii biegłych i uniemożliwienie obronie prowadzenia postępowania dowodowego – powoduje, że prawo do obrony i prawo do rozpoznania sprawy osadzonego przez niezawisły i bezstronny Sąd było iluzoryczne;- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, co wyrażało się przyjęciem, że czyn osadzonego polegający na oddaleniu się z miejsca internacji jest czynem o znacznej społecznej szkodliwości, bez wnikliwej analizy motywów jakimi kierował się A F- dopuszczając się tego czynu;- naruszenie przepisów prawa materialnego – art. 93 b polegające na nierozważeniu w sposób właściwy – zasadności dalszego stosowania wobec osadzonego – innego niż izolacyjny środka zabezpieczającego i bezkrytyczne przyjęcie za opinią biegłych, że istniej potrzeba stosowania internacji wobec P F i nie ma możliwości leczenia w warunkach nieizolacyjnych. Powołując się na powyższe zarzuty obrońca P F wniósł o uchylenie zaskarżonego Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:Zażalenie obrońcy internowanego nie jest zasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu Odwoławczego Sąd Rejonowy słusznie ustalił, że P F, z uwagi na jego aktualny stan zdrowia psychicznego, winien w dalszym ciągu przebywać w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym. Sąd I instancji wydając przedmiotowe orzeczenie – stosownie do treści kkw – trafnie oparł się na opinii biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa dotyczącej stanu zdrowia internowanego i wyciągnął z niej prawidłowe wnioski, które Sąd Odwoławczy w pełni podziela. Z opinii psychiatryczno- psychologicznej sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania wynika, iż stan zdrowia psychicznego P F, wskutek leczenia, któremu jest poddawany podczas pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym, uległ poprawie. Obecnie nie ujawnia on ostrych objawów psychotycznych, stał się aktywniejszy, bardziej zorientowany otoczeniem. Niemniej jednak, poprawa stanu zdrowia psychicznego internowanego nie została oceniona przez biegłych jako na tyle istotna, aby mogła uzasadniać zmianę rodzaju stosowanego wobec niego środka zabezpieczającego na środek zabezpieczający wykonywany poza pobytem w zakładzie psychiatrycznym. W ocenie biegłych w chwili obecnej nadal istnieje wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez internowanego czynu o znacznej społecznej szkodliwości, a tym samym zachodzi konieczność dalszego stosowanie wobec niego środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym. P F aktualnie przyznaje wprawdzie, że jest osobą chorą psychicznie, co stanowi istotną zmianę w jego myśleniu i wypowiedziach, gdyż jeszcze do niedawna zdecydowanie zaprzeczał, że jest chory. Poczucie choroby jest jednak u niego bardzo powierzchowne. Nie do końca zauważa u siebie objawy choroby, nie wiąże ich ze swoim funkcjonowaniem i popełnionymi czynami zabronionymi. Na obecnym etapie leczenia dopiero zaczyna przejawiać częściowy krytycyzm wobec swojego zachowania, zaczyna dostrzegać, że nie wszystko w jego postępowaniu było prawidłowe, niemniej jednak w dalszym ciągu obwinia swoją byłą żonę, twierdząc, że swoim niewłaściwym zachowaniem spowodowała, że doszło do rozwodu, a następnie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego. Systematycznie uczestniczy w zajęciach psychoedukacyjnych organizowanych na oddziale, ale wiedzę przekazywaną w trakcie zajęć odnosi do siebie jedynie częściowo. Powyższe w ocenie biegłych potwierdza, że zauważalna poprawa jego zdrowia psychicznego i zachowania wymaga dalszego pogłębienia i utrwalenia co jest możliwe jedynie w warunkach szpitalnych przy wielokierunkowych oddziaływaniach ogólnopsychiatrycznych. Zdaniem biegłych deklaracje wyrażane przez internowanego odnośnie kontynuowania leczenia w warunkach ambulatoryjnych są zawarte w przedmiotowej opinii, którą Sąd Okręgowy uznaje za fachową i rzetelną, nie pozwalają zatem na podzielenie stanowiska skarżącego jakoby internowany nie wymagał dalszego pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym, a gwarancję do zapewnienia jego prawidłowego funkcjonowania mogłoby stanowić ewentualne kontynuowanie przez niego terapii w warunkach wolnościowych. Trudno o zgoła odmienne wnioski skoro internowany w dalszym ciągu nie przejawia dostatecznego krytycyzmu wobec popełnionych czynów zabronionych, ani nie jest w pełni świadom swojej choroby psychicznej i jej wpływu na jego zachowanie. Nie utrzymuje żadnego kontaktu z rodziną, kontaktuje się jedynie z członkami grupy religijnej A C, którzy nie złożyli oficjalnej deklaracji, że po opuszczeniu przez niego szpitala psychiatrycznego zapewnią mu odpowiednią pomoc i wsparcie, a przede wszystkim kontrolę nad tym czy kontynuuje on leczenie ambulatoryjne i przyjmuje leki. Ma zatem rację Sąd Rejonowy, iż internowany pozbawiony pomocy ze strony osób trzecich w aktualnym stanie zdrowia miałby istotne problemy z funkcjonowaniem poza szpitalem psychiatrycznym, co niewątpliwie należy zaliczyć do okoliczności sprzyjających zaprzestaniu przezeń leczenia, jak też popełnienia kolejnego czynu zabronionego o znacznej społecznie szkodliwości. Odnośnie tej ostatniej kwestii słusznie Sąd Rejonowy odwołał się do uzasadnienia Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia r. utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego z dnia r. w przedmiocie dalszego stosowania wobec podejrzanego środka zabezpieczającego w którym opisano historię jego samowolnych oddaleń ze szpitali psychiatrycznych, które rzeczywiście potwierdzają znaczny ładunek społecznej szkodliwości tego rodzaju zachowań. Jednocześnie w tym miejscu należy wskazać, że popełnienie przez internowanego czynu o znacznej społecznej szkodliwości po ewentualnym zwolnieniu z zakładu psychiatrycznego nie musi dotyczyć tej samej się do pozostałych zarzutów skarżącego stwierdzić należało, że omawiana opinia sądowo – psychiatryczna została wydana przez biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa, którzy mają stałą styczność z internowanym, a tym samym posiadają rzetelną, całościową wiedzę o przebiegu jego choroby. Opinia ta, w ocenie Sądu Okręgowego, jest opinią pełną, zawierającą informacje pozwalające na ocenę osoby internowanego pod kątem przesłanek zawartych w przepisie art. 93 b Słusznym było zatem stanowisko Sądu Rejonowego, który stwierdził brak podstaw do dopuszczenia żądanego przez obrońcę internowanego dowodu z opinii uzupełniającej biegłych. Treść przedmiotowej opinii wydaje się odpowiadać na każde z pytań i wątpliwości zgłoszonych przez skarżącego w treści zażalenia. Trafnie zatem oceniając wydaną opinię Sąd Rejonowy przyjął, iż nadal zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez internowanego czynu zabronionego o znacznej społecznej ocenie Sądu Odwoławczego w realiach przedmiotowej sprawy Sąd I instancji nie naruszył również przepisów postępowania w zakresie wskazanym przez skarżącego poprzez oddalenie wniosku o wezwanie biegłych psychiatrów i psychologa na posiedzenie celem ich wysłuchania. Ma bowiem rację Sąd Rejonowy, iż przepis art. 204 kkw nie ustanawia wymogu wysłuchania lekarzy psychiatrów oraz psychologa, a jedynie uzyskania opinii biegłych o stanie zdrowia sprawcy umieszczonego w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym ( por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 5 listopada 2008 r. II AKzw 854/08 LEX nr. 477851, OSA 2011/2/9). Podobnie zresztą nie ma takiego wymogu co do wysłuchania podejrzanego przed wydaniem orzeczenia co do dalszego stosowania środka zabezpieczającego. Zresztą powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w doktrynie ( vide: teza 15 do art. 204 Komentarz pod red. Kazimierza Postulskiego, opubl. w LEX ).Wobec powyższego, procedowanie Sądu Rejonowego, który wobec jasności, spójności i wszechstronności pisemnej opinii biegłych psychiatrów odstąpił od ich wezwania na posiedzenie było ze wszech miar prawidłowe. W tej sytuacji argumenty podnoszone w zażaleniu przez obrońcę internowanego nie mogły skutkować uchyleniem, bądź zmianą zaskarżonego orzeczenia, albowiem Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego i trafnie przyjął, że wobec internowanego w dalszym, ciągu zachodzą przesłanki uzasadniające stosowanie wobec niego przedmiotowe środka zabezpieczającego. O wynagrodzeniu obrońcy Sąd orzekł zgodnie z treścią § 19 pkt 4 oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. O kosztach postępowania w przedmiocie przedłużenia internacji rozstrzygnięto na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 1§2 kkw zwalniając podejrzanego z ich zapłaty z uwagi na jego aktualną sytuację bytową. Dlatego orzeczono, jak w sentencji. prowadzenie spraw karnych adwokat Białystokcennik usług adwokata w sprawach karnych stosowanie środka zabezpieczającego po umorzeniu postępowania,przesłanki do umieszczenia sprawcy przestępstwa w zakładzie psychiatrycznym

Αзвиδիка εዳ
- Озво оአοщ ηጺчявруηо зθжоζаպокէ
- Τобን ըփጶሄይм
Θሮիքታща ыμዒдεጄиሌэщ ф

Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego, ewentualnie przyznania pełnomocnikowi powoda ustanowionemu z urzędu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu zażaleniowym. 3 Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Przyznam, że z lekkim niepokojem odebrałem korespondencją z sądu odwoławczego w sprawie którą opiszę. Spodziewałem się rozstrzygnięcia mojego zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji. Oddalenie zażalenia skomplikowałoby znacznie proces odzyskiwania wydatków na postępowanie zabezpieczające. Otworzyłem kopertę i szybko przebiegłem wzrokiem treść rozstrzygnięcia. Szukałem jednego słowa: „uchylić”. Było. Wyobraź sobie, że po złożeniu pozwu w postępowaniu nakazowym i otrzymaniu nakazu w tymże postępowaniu składasz wniosek o zabezpieczenie, opłacasz go i skutecznie zabezpieczasz roszczenie. Pełnia szczęścia: roszczenie zabezpieczone zatem pieniądze jakie wydałeś na zabezpieczenie nie poszły na marne. Pozostaje tylko odzyskać poniesione koszty zabezpieczenia. Tylko….tylko kiedy to zrobić? Przepisy milczą na ten temat. Termin końcowy do złożenia takiego wniosku – po którym uprawnienie wygasa – wypracowała doktryna i orzecznictwo, zaś jeśli chodzi o termin początkowy to nie ma jednolitego stanowiska. Sąd pierwszej instancji oddalił mój wniosek jako przedwczesny przy czym postanowienie sądu o oddaleniu mojego wniosku doręczono mi dawno po upływie terminu końcowego. 🙂 Złożyłem zażalenie. Jeśliby przyjąć interpretację sądu pierwszej instancji wynikałoby, że jesteś wierzycielu ograniczony w złożeniu wniosku dwoma granicznymi terminami, przy czym tak naprawdę nie wiesz kiedy upływają. Sąd odwoławczy uchylił zaskarżone postanowienie zaś w uzasadnieniu podzielił argumenty wskazane w moim zażaleniu 🙂 Pamiętaj: w postępowaniu zabezpieczającym czy egzekucyjnym warto mieć doświadczonego pełnomocnika 🙂 W czym mogę Ci pomóc? POSTĘPOWANIA ZABEZPIECZAJĄCEGO Zasada sprawności postępowania • Art.737.Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia od dnia jego wpływu do sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zdarza się, że podmiot, który posiądzie wiedzę o skierowaniu przeciwko niemu sprawy na drogę sądową, zaczyna wyzbywać się majątku, ukrywa środki pieniężne na rachunkach osób trzecich, dokonuje darowizn nieruchomości i przelewa swoje wierzytelności na inne podmioty, by doprowadzić do udaremnienia późniejszej egzekucji. Uniknięciu wyżej wymienionych sytuacji służy postępowanie zabezpieczające w egzekucji. Przeprowadza się je w sytuacji, gdy brak zabezpieczenia mógłby organowi utrudnić lub udaremnić egzekucję. Jest to bardzo ważna instytucja, dzięki której Twoje należności, jeszcze przed rozpoznaniem sprawy w sądzie, będą bezpieczne. Jeśli chcesz odpowiednio zabezpieczyć swoje wierzytelności, kancelaria Moniki Sachno prowadzi działania w tym zakresie – wysoki poziom usług zabezpieczające – komornikPostępowanie zabezpieczające pełni rolę pomocniczą w stosunku do postępowania rozpoznawczego. Zabezpiecza interes strony, która prowadzi lub będzie prowadzić postępowanie sądowe przeciwko określonemu podmiotowi. Jego udzielenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeśli uprawdopodobni swoje roszczenie oraz interes prawny w jego udzieleniu. Interes prawny zachodzi w sytuacji, gdy brak zabezpieczenia mógłby uniemożliwić lub poważnie utrudnić osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Należy podkreślić, że zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia. W momencie uzyskania tytułu do zabezpieczenia nie mamy jeszcze tytułu do egzekucji. Zajęte na rachunkach bankowych środki pieniężne w toku postępowania zabezpieczającego ulokujemy więc w depozycie sądowym. Tam bezpiecznie poczekają na uzyskanie tytułu wykonawczego przez uprawnionego. Tak samo postąpimy z pieniędzmi uzyskanymi w toku zajęcia wierzytelności świadczeń z ZUS, wynagrodzenia za pracę i innych wierzytelności. Zajęte papiery wartościowe ulokujemy w banku. Wszelkie ruchomości obowiązanego zostaną zajęte, lecz z licytacją poczekamy do uzyskania przez uprawnionego tytułu zabezpieczające zostaje wszczęte w momencie złożenia stosownego wniosku do komornika sądowego wraz tytułem zabezpieczenia i stosowną opłatą. W celu sprawnego przeprowadzenia zabezpieczenia ważne jest więc uiszczenie opłaty już przy złożeniu wniosku. Zgodnie z art. 22 ustawy o kosztach komorniczych z dnia 28 lutego 2018 r. opłatę od wniosku o wykonanie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego wnioskodawca uiszcza wraz z wnioskiem. W wypadku braku opłaty, komornik wezwie o jej uregulowanie w terminie 7 dni, pod rygorem zwrotu wniosku. Komornik nie podejmuje czynności na skutek wniosku, od którego nie została uiszczona należna opłata. Zgodnie z art. 31 wyżej powołanej ustawy, opłata stosunkowa od wniosku o wykonanie zabezpieczenia wynosi 5% wartości świadczenia, które ma podlegać zabezpieczeniu. Opłata ta jest inwestycją w późniejsze skuteczne postępowanie egzekucyjne. Komornik po zakończeniu postępowania zabezpieczającego wyda postanowienie o jego kosztach, na podstawie którego będziesz mógł wnosić o zasądzenie w/w kosztów od strony pozwanej. Należy w tym celu złożyć stosowny wniosek do sądu rozpoznającego sprawę. Kancelaria Moniki Sachno działa w oparciu o przepisy kodeksu postępowania cywilnego, a także ustawy o komornikach sądowych. Gwarantuje szybkie załatwienie wniosku zabezpieczającego. Wraz z zespołem sprawnie i bez zbędnych komplikacji wdroży każdy sposób postępowania zabezpieczającego – zapraszam do kontaktu.

Na wstępie powód wskazał, iż w treści pozwu pojawiła się oczywista omyłka pisarska polegająca na wskazaniu, iż do zajęcia doszło w ramach postępowania egzekucyjnego, podczas gdy zostało ono wydane w ramach postępowania zabezpieczającego, co jednak nie niweczy prawa powoda jako zastawnika do żądania zwolnienia przedmiotowego

Komornik po zakończeniu postępowania zabezpieczającego wyda postanowienie o jego kosztach, na podstawie którego będziesz mógł wnosić o zasądzenie w/w kosztów od strony pozwanej. Należy w tym celu złożyć stosowny wniosek do sądu rozpoznającego sprawę. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. O odsetkach należnych za okres do 31 grudnia 2016 roku orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych .